Οι Είκοσι Τέσσερις Ώρες του Πάθους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού

Οι 24 ώρες του πικρού Πάθους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού από τη Λουίζα Πικάρετα, την Μικρή Θυγατέρα της Θείας Βούλησης

† Πέμπτη Ώρα
Από τις 9 έως τις 10 μμ †

Πρώτη Ώρα του Παθους του Ιησού στο Βουνό των Ελαιών

Ετοιμασία πριν από κάθε Ώρα

Ετοιμασία για τις Τρεις Ώρες στο Βουνό των Ελαιών στον Κήπο της Γετσημανής

Ο λυπημένος μου Ιησού! Μαγνητιζόμενος από την αγάπην σου, έρχομαι να σε συνοδεύσω στο Βουνό των Ελαιών. Ξέρω ότι με καλές, αλλά ζητώ: Γιατί αυτές οι ώθεις της αγάπης; Είναι ο Ιησούς μου, διωκόμενος από τους εχθρούς του, ίσως σε τέτοια κατάσταση θλίψης που επιθυμεί την παρουσία μου; Τρέχω με φτερά αγάπης, αλλά τρέμογυ όταν εισέλθομαι στον Κήπο των Ελαιών στη σκοτιά της νύχτας. Έχει γίνει ψυχρός. Τα φύλλα των δέντρων κινούνται ήσυχα, σαν να συζητούν σε όνειρο, ανακοινώνοντας λύπη, θλίψη και θάνατο για τον άνθρωπο του πόνου.

Τα αστέρια με την ήπιη λάμψη τους είναι σκόπευμα να κοιτάξουν τον Ιησού, όπως αν είχαν δακρυώδη μάτια. Ως τα δάκρυα τις κινούν σε βαθιά συμπάθεια, μου επιτίθενται για την αχαρίστητη μου. Τρέμω. Αναζητώντας το σκοτάδι μπροστά μου, ψάχω τον Δάσκαλο με τη φωνή: «Ιησού, που είστε; Με κλείτε και δεν μένετε να σας δώσω; Καλέστε και αποκρύπτεται;" Αλλά κανείς ήχος δεν απαντάει στη φωνή μου, τρόμος παντού, τρομακτικότητα και βαθύ σιωπή. Ακουγώ και ακούω ένα τρεμουλιασμένο αναπνοές - βρήκα πραγματικά τον Ιησού. Αλλά ποιο λυπηρό αλλαγή! Αυτό δεν είναι πλέον ο Ιησούς, του οποίου το πρόσωπο λαμπούσε με εκστατική ομορφιά στο Ευχαριστικό Δείπνο. Τώρα πάσχει από μια θανατηφόρο λύπη που διαστρέφει την φυσική ομορφιά των χαρακτηρισμών του. Ανησυχώ στην σκέψη ότι ίσως δεν θα ακούσω πλέον τη φωνή Του. Έτσι, κρατώντας τα πόδια Του, γίνομαι θαρραλέος, τον αγκαλιάζω, βάζοντας το χέρι μου στο μέτωπο Του για να Το κρατήσει όρθιο και ψιθύρω: «Ιησού, Ιησού!» Και Εκείνους, πλήγωσε από τη φωνή μου, με κοίταξε και μιλούσε:

"Η ψυχή σου εδώ; Σε περίμενα, γιατί η λύπη ότι όλοι μένουν μόνοι Μου έχει βαριά καταπιέσει.

Σε περιμένω να είσαι θεατής των παθών μου και να πιώ με εμένα το ποτήριο που ο ουρανός Πατέρας μου έχει προετοιμάσει για μένα. Το θα πιούμε μαζί, αλλά δεν θα είναι ένα ποτήρι αναψυχής, αλλά ακατάληπτης πικρίας. Ενότισα την ανάγκη μιας αγαπημένης ψυχής να πιεί τουλάχιστον λίγες σταγόνες από αυτό, έτσι σου κλήθηκα. Αποδέχτη το, μοιράσου τη λύπη μου και δώσε με την ασφάλεια ότι δεν θα μένεις μόνος σε αυτή την ώρα της εγκατάλειψης." Ως τότε, ο αγαπημένος Ιησού, βαθιά στη λύπη, πιόμε το ποτήρι των παθών σου μαζί. Δεν θα φύγω ποτέ από τη πλευρά σου.

Μεταξύ του, ο Ιησούς μπαίνει στην αγωνία του θανάτου και υποφέρει βασανισμούς τόσο τρομακτικούς όσο δεν έχουν δει ποτέ.

Ιησού, η αγάπη μου! Πες μοι, γιατί είστε τόσο λυπητός, τόσο θλιβερός, μόνος σε αυτόν τον κήπο και αυτή τη νύχτα; Ξέρω ότι είναι η τελευταία σας θνητή ζωή. Μόνο λίγες ώρες, τότε θα αρχίσει η Παθειά σας. Νόμιζα ότι θα συναντούσα την μητέρα σας, τη Μαριάμ και τους πιστούς μαθητές σας εδώ. Αντ' αυτού βρήκα σένα μόνος και σε μια αγωνία που φαίνεται σαν ένας κρύος θάνατος χωρίς να σου επιτρέπει να πεθάνεις.

Το μεγαλύτερο καλό μου και όλα! Μήπως δεν με απαντάς; Ομιλείστε μοι! ...Αλλά φαίνεται ότι η φωνή σας σιωπήσει, τόσο μεγάλη είναι η λύπη σας; ακόμα και η όρασή σας, διαφορετικά πλήρης φωτός, είναι τόσο θλιβερή. Φαίνεται μου ότι ψάχνετε για παρηγορία και βοήθεια. Το χλωμό σας πρόσωπο, τα χείλη σας ξηρά από τη φωτιά της αγάπης, το τρεμούμενο σώμα σας, η καρδιά σας που κτυπάει βίαια, αναζητώντας ψυχές, σας δίνουν μια έκφραση ότι θα μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι θέλετε να αποχωρήσετε από ένα λεπτομέρειες στο άλλο. Όλα μου λέει ότι νιώθεις μόνος και επιθυμείς την παρουσία μου.

Τώρα είμαστε κοντά σένα, ο Ιησού μου. Αλλά η καρδιά μου αποτυγχάνει όταν σε βλέπω να κειτείς στο έδαφος. Σε παίρνω στα χέρια μου και σας πιέζετε στην καρδία μου. Θέλω να μετρήσω όλες τις πόνους σας, μία μετά την άλλη, όλα τα βάσανα που σας επιβλήθηκαν, για να σας προσφέρει παρακίνηση και συμπάθεια στο όνομα όλων των ανθρώπων. Ο Ιησού μου! Ενώ σε κρατάω στα χέρια μου, οι πόνους σας αυξάνεται.

Νιώθω ότι ένας ροής πυρός κυκλοφορεί στις φλέβες σας. Το αίμα βράζει μέσα τους, φαίνεται να θέλει να εκραγούν οι φλέβες και να ξεχύσουν από αυτές. Πες μοι, αγάπη μου, τι έχει; Δεν βλέπω μαστίγια, κανέναν ακάνθινο στέφανο, καρφιά, σταυρό. Αλλά όταν κάνω το κεφάλι μου εναντίον της Καρδιάς σας, νιώθω ακανθή να τη διαπερνούν και άγρια μαστίγια που δεν επιτρέπονται κανένα μέρος του θεϊκού σας προσώπου, μέσα ή έξω. Βλέπω τα χέρια σου συσπαστεί ακόμη πιο σφιχτά από ό,τι θα μπορούσαν να κάνουν καρφιά. Πες μοι, αγάπη μου, ποιος έχει τόσο μεγάλη δύναμη και σε εσάς που σας κάνει να πεθάνετε θάνατο όσοι φορές επιτρέπει η βασανιστήρια;

Τώρα μου φαίνεται ότι ο ευλογημένος Ιησούς μου άνοιξε τα χείλη και μίλαμε με μια ασθενή και νεκρή φωνή: "Κόρη, θέλεις να μάθεις ποιος Με βασανίζει περισσότερο από τους εκτελεστές; και γιατί οι βάσανοι που Με επιφέρουν είναι σχεδόν τίποτα συγκριτικά με όσα πάσχω τώρα; Είναι η αγάπη, η αιώνια αγάπη, που Με κάνει να παθαίνω ολόκληρο τον πόνο μέχρι το μυελό του, που οι εκτελεστές κάνουν τη προσωπικότητά μου να υποφέρει λίγο-λίγο. Ναι, είναι η αγάπη που βασιλεύει πάνω Με και μέσα Μου. Η αγάπη γίνεται για Μένα ένα καρφί, η αγάπη γίνεται μια μαστίγια, η αγάπη γίνεται ένας στεφάνι από ακανθές. Η αγάπη είναι όλα για Μένα, η αγάπη είναι το αιώνιο μου πάθος, ενώ όσα παθαίνω στην ανθρωπότητά Μου είναι μόνο προσωρινά. Παιδί, εισέλθε στο Καρδιά Μου, χάσε σε Αγάπη Μου. Μόνο εκεί θα καταλάβεις τι έχω πάθει για σένα και πόσο σ' αγαπώ. Έτσι θα μάθετες να μ' αγαπάς κι εσύ και να παθείς μόνο για την αγάπη."

Ο Ιησού Μου! Επειδή Με καλέσεις στο Καρδιά Σου να δω τη Αγάπη Σου, έρχομαι. Αλλά τι βλέπω; Τα θαύματα της αγάπης που στεφανώνει Δέκα με ακανθές πυρός και όχι φυσικές ακανθές; δεν βασανίζει το ευγενικό σώμα Σου με μαστίγια από χορδές αλλά με μαστύγιες από πύρ. δεν τρυπάει τα χέρια και τους πόδες Σου με καρφιά σίδηρος αλλά με καρφιά πυρός. Όλα είναι πύρ. Εισβάλλει σε Δέκα μέχρι το μυελό των οστών, μετατρέπει όλη την ανθρωπότητά Σου σε πύρ και προξενεί ανηφιασμένες και θανατηφόρες βασανιστήριες ακόμη πιο πικρότερες από αυτές του Πάθους. Προετοιμάζει στο Αίμα Σου ένα λούτρο Αγάπης για όλες τις ψυχές που θέλουν να καθαρίσουν κάθε σπίτι και να κερδίσουν το δικαίωμα να είναι παιδιά της αγάπης.

Ω Αγάπη χωρίς όρια! Αισθάνομαι καταποντισμένη μπροστά στη μεγαλειότητα Σου. Καταλαβαίνω ότι θα έπρεπε να είμαστε ολόκληρη αγάπη για να μπει στην αγάπη σου και να την κατανόηση. Αλλά δεν είμαι, Ιησού Μου. Επειδή όμως θέλεις τη συνοδεία μου, Σε παρακαλώ να με γεμίσεις πλήρως με αγάπη, να στεφανώσω το κεφάλι και κάθε σκέψη μου με τον στέφανο της αγάπης.

Κάνε επίσης, άπειρο Αγάπη, να μην υπάρχει τίποτα σε μένα που δεν ζωντανεύεται από τη ζωή της αγάπης. Ζητώ και εσένα να καρφώσει τις χείρες και τα πόδια μου με τους ίους της αγάπης, ώστε όλα μέσα σ' έμενα να γίνουν αγάπη και να στρέφονται προς την αγάπε; ότι εγώ, περιβλημένος από την αγάπη, τροφιμομένος από την αγάπη, να καρφωθώ σε Σένα με την αγάπην και ώστε τίποτα μέσα σ' έμενα ή έξω απ' έμεναν να τολμήσει να μου αποσπάσει την αγάπε.

Αντιλήψεις και Άσκησεις

από τον Αγ. Πατέρα Αννίμπαλε ντι Φραντσία

Σ' αυτή την ώρα, εγκαταλελειμμένος από τον Αιώνιο Πατέρα Του, ο Ιησούς Χριστός υπέφερε μια τέτοια Καύση Αγάπης ώστε να μπορεί να καταστρέψει όλα τα δυνατά και φανταστικά αμαρτήματα, και να Ανθίσει με την Αγάπη Του όλες τις κτισίσεις, ακόμη κι από εκατομμύρια κόσμους, και όλες τις χαμένες ψυχές της Κόλασης αν δεν ήταν αιώνια κατεστημένοι στην κακία τους. Εισέλθεστε στον Ιησού, και μετά που έχετε διεισδύσει σε όλο το Έσω Του, στα πιο προσωπικά Του Ίντα, στις Καρδιές Πυρός, στη Νοημοσύνη του η οποία ήταν σαν Ανθισμένη, παίξτε αυτή την Αγάπη και περιβάλετε εσάς μέσα από έξω με το Πύρι που Καίαζε τον Ιησού. Τότε, βγαίνοντας απ' αυτόν και χυνομένοι στη Θέλησή Του, θα βρείτε εκεί όλες τις κτισίσεις. Δώστε την Αγάπη του Ιησού σε κάθε μία από αυτές, και αφού αγκαλιάξετε τα καρδιά τους και το νου με αυτήν την Αγάπε, προσπαθήστε να μεταμορφωθείτε πλήρως σε Αγάπην. Τότε, με τις Επιθυμίες, με τις Καρδιές Πυρός, με τις Σκέψεις του Ιησού, σχηματιστείτε τον Ιησού στο καρδί της κάθε κτίσης. Καί τότε θα φέρετε σε αυτόν όλες τις κτισίσεις που έχουν τον Ιησού στα καρδιά τους, και θα τα τοποθετήσουμε γύρω του λέγοντάς Τον, “Ω Ιησού, σου φέρομεν όλες τις κτίσεις με τόσα Ιησούς στα καρδία τους για να Σου δώσουν ανάπαυση και παρηγορία.”

Δεν έχουμε άλλο τρόπο να σου δώσουμε ανάπαυση στην Αγάπη σου εκτός αν φέρουμε κάθε κτίση στο καρδί σου!” Κάνοντας αυτό, θα σου δώσουμε πραγματική ανάπαυση, Ιησού, γιατί οι Φλόγες που Σέ Καίουν είναι τέτοιες ώστε να συνεχίζεις λέγοντάς, “Καίομαι και δεν υπάρχει κανείς που παίρνει την Αγάπη μου. Παρακαλώ, δώσε μοι ανάπαυση, πάρε την Αγάπην μου και δώσέ μου αγάπε!”¹

Για να ταυτιστούμε με τον Ιησού σε όλα, πρέπει να επιστρέψουμε εσωτερικά μας, εφαρμόζοντας αυτές τις σκέψεις εις εαυτούς: σε όλο το έργο μας, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει μια συνεχής ροή Αγάπης που ρεύει μεταξύ μας και του Θεού; Η ζωή μας είναι μια συνεχής ροή Αγάπης που λαμβάνουμε από τον Θεό; αν σκέφτομαι, υπάρχει ροή Αγάπης; αν εργάζομαι, υπάρχει ροή Αγάπης. Το λόγος είναι Αγάπη, η καρδιά μπατίζει με Αγάπη; παίρνουμε όλα από τον Θεό. Αλλά τρέχουν όλες αυτές οι ενέργειες προς τον Θεό με Αγάπη; Βρίσκει ο Ιησούς εις εμάς την γλυκιά μαγεία της Αγάπης Του που ρεύει προς Εαυτόν, ώστε να εκστασιαστεί από αυτή τη μαγεία και να χύσει εις εμάς με Περισσοτέραν Αγάπη;

Εάν δεν έχουμε θέσει την πρόθεση του τρέχοντας μαζί στον Ιησού στην Αγάπην σε όλα όσα έκανα, θα εισέλθω εις εμαυτόν και θα ζητήσω από Εαυτόν συγγνώμη για το να Του προκαλώ τη χάση της γλυκιάς μαγείας της Αγάπης Του προς εμάς.

Αφήνουμε εμαυτόν να εργάζεται από τα Θεία Χέρια, όπως η Ανθρωπότητα του Ιησού Χριστού άφησε Εαυτόν να εργάζεται; Πρέπει να παίρνουμε όλα όσα συμβαίνουν εσωτερικά μας, που δεν είναι αμαρτία, ως Θεικό Καλλιτεχνήματα. Αν δε το κάνουμε έτσι, αρνοούμαι την δόξαν στον Πατέρα, αφαίρεση τη Θεία Ζωή και χάνω αγιότητα. Όλα όσα νοιώθουμε εσωτερικά μας—Ενθέσεις, θανάτους σαρκός, Χάριτες—είναι τίποτε άλλο παρά Καλλιτεχνήματα Αγάπης. Και τα παίρνουμε έτσι όπως θέλει ο Θεός; Δίνω στον Ιησού την ελευθερία να εργάζεται, ή λαμβάνωντας όλα με ανθρώπινο τρόπο και ως άσημα, αρνούμαι το Θεικό Καλλιτεχνήματα, αναγκάζοντας Εαυτόν να πτυχτεί τα Χέρια; Αφήνουμε εμαυτόν στα Χέρια Του σαν νεκροί για να παίρνω όλα τα χτύπημα που ο Κύριος θα διατάξει για την αγιότητα μας;

Η Αγάπη μου και Όλα, αφήστε τη Αγάπην Σας να με κατακλύσει παντού, και Να Καίει όσα δεν είναι Δικά Σας. Και η αγάπη μου να τρέχει πάντα προς Εσένα, για να καεί όλα όσα θα μπορούσαν να λυπούν την Καρδιά Σας.

¹ Πόσο υπέροχο είναι το σκέψη: Ο Ιησούς είναι τόσο φλογισμένος από αγάπη που γίνεται μια φωτιά αγάπης μέσα του, κατακλύζοντας και καίγοντάς τον. Τώρα περιφέρεται ψάχνοντας ψυχές που θα τον απελευθερώσουν από αυτήν την φωτιά που τον βασανίζει τόσο πολύ απορροφώντας τις φλόγες του. Του αναψύχνουν μοιράζοντας μαζί του τα κάρβουνα της αγάπης. Πόσο αληθινό είναι ότι η καρδιά του Ιησού είναι το βατόμουρο που κάει χωρίς να καταναλώσει. Το ίδιο όμως το βατόμουρο αποτελείται από ακάνθης που φλέγονται. Ο Θεός μου! Αν ο Ιησούς επιθυμεί τόσο έντονα να αγαπηθεί μας, πόσο εύκολο θα ήταν για μας να φλογιστούμε από την αγάπης του αν ενεργητικά προσπαθούσαμε να πεθάνουμε σε εαυτούς!

Προσευχή Ευχαριστίας μετά από κάθε Αγία Ώρα στο Βουνό των Ελαιών

Θυσία και Ευχαριστία