ยี่สิบสี่ชั่วโมงของการทรมาณของพระเยซูคริสต์ผู้เป็นพระเจ้า

24 ชั่วโมงของการทรมานแห่งพระเจ้าเยซูคริสต์โดยลุยซา พิกกาเร็ตตา ลูกสาวเล็กๆ ของประสงค์อันศักดิ์สิทธิ์

† ชั่วโมงที่ห้า
จาก 9 ถึง 10 ค่ำ †

ชั่วโมงแรกของความทุกข์ของพระเยซูบนภูเขาโอลิฟส์

การเตรียมตัวก่อนแต่ละชั่วโมง

การเตรียมตัวสำหรับสามชั่วโมงบนภูเขาโอลิฟส์ในสวนเกทเซมาเน

พระเยซูผู้ทุกข์ของฉัน! ถูกดึงด้วยความรักของคุณ ฉันมาประกอบกับคุณในสวนโอลิฟส์ ฉันทราบว่าคุณกำลังเรียกฉัน แต่ฉันถามตัวเองว่า ทำไมถึงมีแรงกระตุ้นนี้จากความรัก? พระเยซูของฉันที่ถูกศัตรูปรับประหยัดนั้น มาจากสถานะแห่งความทุกข์อย่างใดที่ทำให้คุณต้องการบริบทของฉัน? ฉันรีบไปด้วยปีกของความรัก แต่กลัวเมื่อเข้าสวนโอลิฟส์ในความมืดของค่ำ ความเย็นเริ่มเกิดขึ้น ใบไม้สั่นเล็กน้อย ดูเหมือนจะถ่ายทอดเสียงแผ่วเพื่อประกาศความเศร้าโศกและการตายให้กับมนุษย์ผู้ทุกข์

ดวงดาวที่มีแสงอ่อนๆ ตั้งใจชมพระเยซู ด้วยนัยน์ตามีเหมือนจะร้องไห้อย่างลึกซึ้ง ใบหน้าเล็ก ๆ ของพวกเขาโต้ตอบฉันเรื่องความไม่ขอบคุณของฉัน ฉันสั่นกลัว ขณะที่เดินในความมืด ฉันตามหามาสเตอร์ด้วยเสียงร้องว่า “พระเยซู เราอยู่ตรงไหน? คุณเรียกฉันมาแต่ไม่ให้เห็นคุณ? คุณเรียกฉันแต่หลบตัว?” แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ ฉันได้ยินเพียงความหวาดระทึกและความเงียบสงัดลึกล้ำ ฉันฟัง และได้ยินเสียงหายใจที่สั่นรู้สึกว่า ฉันพบพระเยซูแล้ว แต่เปลี่ยนแปลงอย่างเศร้าโศก! นี่ไม่ใช่พระเยซูที่ใบหน้าส่องประทับด้วยความงามในอาหารพิธีสุดขั้ว เรียกร้องให้ฉันฟังเสียงของคุณ อีกครั้ง ฉันจึงคลำเท้าและกลายเป็นผู้มีกำลังกว่า แผ่นดินที่หยิบพระเยซูขึ้น และถือมือไว้บนหน้าผากเพื่อให้ทรงตั้งตัวตรง ขณะเดียวกันฉันเรียกเสียงอ่อนๆ “พระเยซู พระเยซู!” และคุณ ถูกกระตุ้นด้วยเสียงของฉัน คุณจ้องมองฉันและพูดว่า

"วิญญาณของท่านอยู่ที่นี่หรือ ฉันรอท่านเพราะความเศร้าโศกจากการว่างเปล่าได้ทำให้ผมถูกคุกคามอย่างหนัก"

ผมรอให้คุณมาเป็นผู้ชมความทุกข์ของผมและดื่มถ้วยที่พระบิดาของผมนำมาเตรียมไว้สำหรับผมด้วยกัน เราจะดื่มมันด้วยกัน แต่จะไม่ใช่ถ้วยแห่งความสดชื่นแต่เป็นของความขุ่นเคืองที่กล่าวไม่ได้ ผมรู้สึกว่าต้องการจิตวิญญาณที่มีความรักเพื่อนำไปดื่มอย่างน้อยก็หลายหยาดด้วยกัน ดังนั้น ผมเรียกรับคุณมาแล้ว ดังนั้น จงรับมัน แบ่งปั่นทุกข์ของผมกับผมและให้ความแน่ใจแก่ผมว่าคุณจะไม่ลากไปจากผมนี้ในช่วงเวลาแห่งการถูกละทิ้งนี้

ระหว่างนั้น เยซูเข้าสู่อัคคีของความตายและประสบกับความเจ็บปวดที่น่ากลัวมากกว่าเคยเห็นมา

เยซู ข้ารัก! บอกข้าเล่า ทำไมถึงรู้สึกเศร้าโศกใจและเดี่ยวอยู่ในสวนนี้และในคืนนี้? ผมทราบว่าคือครั้งสุดท้ายของชีวิตโลกร่างกายของเธอ เหลือเพียงไม่กี่ชั่วโมงแล้ว ความทุกข์ของเธอก็จะเริ่มขึ้นผมคิดว่าเราจะพบกับแม่ของเธอมารี มักดาลาและศิษย์ผู้ซื่อสัตยาของเธอที่นี่ แต่กลับเจอเธอด้วยตัวเดียว และอยู่ในความทุกข์ที่เหมือนจะเป็นการตายอย่างโหดร้ายโดยไม่ให้เธอมาตาย

สิ่งดีสุดและทั้งหมดของผม! ท่านไม่ได้ตอบสนองผมเลยใช่ไหม? โอ บอกกับข้า! ...แต่เห็นว่าคำพูดของท่านล้มเหลวไปด้วยความเศร้าโศกใจที่มหาศาล แสงในการมองเห็นซึ่งปรกติแล้วเต็มไปด้วยแสงสว่างนั้นยังมีความเศร้าโศกอย่างน่าสงสาร ทำให้ผมนึกว่าท่านกำลังก้าวข้างหาเสียงอำนวยและช่วยเหลือ รูปร่างที่เปี่ยวป่าเย็นของท่าน ลิ้นแห้งจากไฟแห่งความรัก และร่างกายสั่นเทิดถีบใจเต็มไปด้วยการค้นหารวมทั้งหน้าซีดขาวและริ้วรอยเหลือบที่ต้องการให้ผมนึกว่าท่านกำลังจะสิ้นสุดชีวิตในแต่ละวินาที ทุกอย่างเล่าถึงกับผมว่าท่านรู้สึกเดี่ยวและปรารถนาความเป็นอยู่ของข้า

ตอนนี้ ผมใกล้เคียงเธอแล้ว ข้ารัก! แต่ใจของผมนั้นล่มเหลวเมื่อเห็นท่านก่อนนิ่งลงบนพื้นดิน ผมรับร่างกายของท่านในแขนและกอดให้เข้ากับหัวใจของผม ผมต้องการนับความทุกข์ทั้งหมดของท่านอย่างละเอียด ทั้งความยากลำบากที่ถูกส่งมาเยือนท่าน เพื่อเสนอความปลอบประโลมและความเห็นอกเห็นใจแต่เพียงชื่อของมนุษย์ทั้งหลาย ข้ารัก! ในขณะที่ผมหวังร่างกายของท่าน ผมรู้สึกว่าความทุกข์ของท่านเพิ่มขึ้น

ผมรู้สึกว่าแสงไฟกำลังหมุนเวียนในหลอดเลือดของท่าน เลือดก็พุ่งเต้นอยู่ภายในนั้น ดูเหมือนว่าจะระเบิดออกจากหลอดเลือดและป่นไปทั่ว ทำไมเล่า ข้ารัก? ผมนั้นไม่เห็นรอยแผล ไม่เห็นหนาม ไม่เห็นหมัด และไม่เห็นกางเขน แต่เมื่อผมหวังหัวของข้าใกล้กับหัวใจของท่าน ผมรู้สึกถึงหนามที่ปั่นเข้าหัวใจและการถูกตีด้วยแสงไฟอย่างโหดร้ายโดยไม่ปล่อยส่วนใดเลยของบุคคลศักดิ์สิทธิ์ทั้งภายในและภายนอก ผมนั้นเห็นมือของท่านกระชับกันอย่างหนักเกินไปแม้จะถูกหมัดไว้ด้วยกัน ทำไมเล่า ข้ารัก? ผู้ใดมีอำนาจมหาศาลเช่นนี้ภายในเธอมากที่สุดถึงกับทำให้เธอดูเหมือนตายหลายครั้งตามความทรมานนั้น

ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าเจซัสของข้าที่ทรงศักดิ์สิทธิ์เปิดปากและพูดกับข้าด้วยเสียงอ่อนแอกและไม่มีชีวิตชีวิตราวๆ "ลูกสาว หวังจะทราบว่าผู้ใครทำให้ข้าเจ็บมากกว่าผู้ประหาร? และเหตุไร่ที่ความทรมานที่พวกเขาทำกับข้าจึงเป็นอย่างนี้เล็กน้อยเมื่อเทียบกับสิ่งที่ข้าสUFFERING นี้ คือความรัก ความรักอันศัตรูจงเจริญ ที่ทำให้ข้าเสียทุกประการของปวดร้ายถึงกระดูกทั้งหมด ซึ่งผู้ประหารทำให้ตัวของข้าประสบกับอย่างช้าๆ ใช่ ความรักคือสิ่งที่ครองไว้ในข้าและอยู่ภายในข้า ความรักกลายเป็นเหล็กตะปูให้ข้า ความรักกลายเป็นแส้นให้ข้า ความรักกลายเป็นมงกุฎหนามให้ข้า ความรักคือสิ่งที่ทุกอย่างของข้าความรักคือการเสียสละอันไม่มีวันจบของข้ายังไงกับสิ่งที่ข้าสUFFERING ในมนุษยชาติของข้านั้นเป็นเพียงชั่วคราว ลูกสาว เข้าไปในหัวใจของข้า เสียตัวเองให้อยู่ภายใต้ความรักของข้า เฉพาะที่นี่คุณจะเข้าใจว่าข้าสUFFERING สำหรับคุณและอย่างไรก็ตามที่ข้ารักคุณ ด้วยวิธีนี้คุณจะเรียนรู้การรักข้าเช่นกันและเสียสละเพื่อความรักเท่านั้น"

เจซัสของข้า! เมื่อทรงชวนให้เข้าหัวใจของท่านเพื่อให้นำมองเห็นความรัก ทางนี้มาแล้ว แต่ว่าฉันเห็นอะไรก็ดี? ความประหลาดแห่งความรัก ซึ่งไม่ใช่หนามธรรมชาติแต่เป็นหนามจากไฟ ไม่ใช้แส้ด้วยเชือกแต่อย่างนั้นกับแส้นจากไฟ ไม่นำเข็มน้ำเงินไปที่มือและเท้า แต่นำเข็มหรือเหล็กไปที่มือและเท้า ทุกอย่างเป็นเพียงไฟ มันทะลุเข้าสู่กระดูกของคุณทั้งหมด แปลงร่างกายของคุณให้กลายเป็นไฟ และทำให้นึกถึงความเจ็บปวดอันไม่สามารถบรรยายได้และต้องการมากกว่าความเจ็บปวดในสถานะที่ทรงประสงค์ มันเตรียมแผ่นเลือดของคุณให้เป็นน้ำพุแห่งความรักสำหรับวิญญาณทั้งหมดที่อยากจะล้างสิ่งต่างๆออกจากตัวและได้สิทธิ์เป็นบุตรแห่งความรัก

โอ ความรักไม่มีขีดจำกัด! ฉันรู้สึกถูกครอบงำในหน้าที่ของคุณที่ยิ่งใหญ่ ฉันเข้าใจว่าถึงแม้นฉันจะต้องเป็นความรักทั้งหมดเพื่อเข้าสู่ความรักและเข้าใจมัน แต่ข้าพเจ้าไม่ใช่นะ เจซัสของข้า เมื่อท่านอยากให้มีสัมพันธ์กับข้านี้ ฉันขอให้เต็มไปด้วยความรัก และประดับหัวและคิดทั้งหมดของฉันที่เป็นมงกุฎแห่งความรัก

ทำเช่นนั้นด้วย ความรักที่ไม่มีสิ้นสุด ให้องค์ใครๆในข้าที่ไม่ได้รับชีวิตจากความรัก ฉันยังขอให้ท่านตะปูมือและเท้าของฉันที่เป็นเหล็กแห่งความรัก เพื่อว่าสิ่งที่อยู่ภายในจะกลายเป็นความรัก และสู้เพื่อความรัก ที่ถูกคลุมด้วยความรัก ถูกเลี้ยงโดยความรัก ฉันต้องการให้ท่านผูกข้าด้วยเหล็กแห่งความรักและไม่มีสิ่งใดภายในหรือนอกจากนั้นที่กล้าแยกฉันที่ออกจากความรัก

คำอธิบายและการปฏิบัติ

โดยพระบาทหลวงอนิแบล ดี ฟรานเซีย

ในชั่วโมงนี้ที่ถูกทอดทิ้งโดยพระบิดาแห่งนิตย์ พระเยซูคริสต์ประสบกับไฟแรงอันรุนแรงของความรักจนสามารถทำลายได้ทั้งปาฏิกรรมและสิ่งที่เป็นไปได้ และให้พลังด้วยความรักของพระองค์แก่ทุกสรรพชีวิตแม้จะมาจากโลกหลายหมื่นหลายแสนแห่ง และวิญญาณผู้สูญเสียในนรกถ้าไม่คงยืนนิ่งอยู่กับอธรรมของตนอย่างเป็นที่สุด เราเข้าไปภายในพระเยซูและเมื่อเราประทับถึงส่วนลึกสุดของพระองค์ ในใยสัมผัสที่แฝดกันมากที่สุด ในการเต้นรำแห่งไฟ และจิตใจที่เหมือนจะถูกจุดประกายด้วยความรัก ให้เราเอาความรักนี้มาเป็นเครื่องปิดทับตัวเองทั้งภายนอกและภายในกับไฟที่เผาประเจิ้งพระเยซู ต่อจากนั้นเมื่อออกมาจากพระองค์แล้วถ่ายเทตนเองลงไปในประสงค์ของพระองค์ เราจะพบสรรพชีวิตทั้งหมดอยู่ที่นั่น ให้เราแจกความรักของพระเยซูแก่ทุกคน และด้วยการสัมผัสใจและจิตวิญญาณของตนด้วยความรักนี้ ให้เราลองเปลี่ยนแปลงพวกเขาทั้งหมดไปเป็นความรักอย่างสมบูรณ์ ต่อจากนั้นด้วยปรารถนา ด้วยการเต้นรำ และคิดเห็นของพระเยซู ให้เราสร้างพระเยซูขึ้นในใจทุกสรรพชีวิต แล้วเราจะนำทั้งหมดที่มีพระเยซูอยู่ในหัวใจมาประสงค์แก่พระองค์ และวางพวกเขาไว้รอบๆ พระองค์ พูดกับพระองค์ว่า “โอ พระเยซู เรานำสรรพชีวิตทั้งหมดมาให้พระองค์ด้วยจำนวนของพระเยซูในหัวใจเพื่อให้น้ำหนักและความสุขแก่พระองค์”

เราไม่มีทางอื่นที่จะนำความรู้สึกดีให้กับความรักของพระองค์ได้ยกเว้นการนำทุกสรรพชีวิตเข้ามายังหัวใจของพระองค์!” ด้วยวิธีนี้ เราจะนำความสุขจริงๆ มาให้แก่พระเยซู เพราะไฟที่เผาประเจิ้งพระองค์นั้นแรงมากจนนั้น พระองค์ต้องกล่าวว่า “ฉันเผาประเจิ้งและไม่มีใครรับความรักของข้า โอ กรุณาให้ฉันทาน้ำหนัก และรับความรักของข้าแลกกับความรัก!”¹

เพื่อจะเป็นอย่างพระเยซูในทุกสิ่ง เราต้องกลับมายังตัวเอง โดยใช้การคิดเหล่านี้กับตนเอง ในทุกระบบที่เราทำได้ว่า มีกระแสความรักไม่ขาดสายระหว่างเราและพระเจ้าอยู่ไหม ชีวิตของเราคือกระแสความรักที่เรารับมาจากพระเจ้าหลังจากนั้น ถ้าถึงกับคิด ก็มีการไหลเวียนของความรัก และถ้าทำงาน ก็มีการไหลเวียนของความรัก ความหมายคือความรัก การเต้นรำแห่งหัวใจ คือความรัก เรารับทุกสิ่งมาจากพระเจ้า แต่ในกระบวนการเหล่านี้ ทั้งหมดนั้นจะไปยังพระเจ้าด้วยความรักไหม พระเยซูพบกับสาวกของตนที่มีเสียงหวานแห่งความรักที่แฝดกันอยู่หรือไม่ เพื่อให้พระองค์สามารถทรงถูกจับใจด้วยเสียงนี้ และหลั่งออกมาเป็นกระแสความรักอันมากยิ่งขึ้น?

ถ้าเราไม่ได้วางประสงค์ที่จะวิ่งไปพร้อมกับพระเยซูในความรักของพระองค์ไว้ทุกสิ่งที่เราทำมาแล้ว เราจะเข้าไปภายในตัวเองและขอให้พระองค์ทรงอนุญาตแก่เราเพื่อทำลายเสียงหวานแห่งความรักของพระองค์ต่อเรา

เราประสงค์จะถูกสร้างขึ้นโดยมือที่ศักดิ์สิทธิ์เหมือนกับมนุษยชาติของพระเยซูคริสต์ไหม เราต้องรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นภายในตัวเอง ซึ่งไม่ใช่ปาฏิกรรม เป็นการทำงานด้วยความรักจากพระเจ้า ถ้าทำเช่นนั้น ไม่ให้เกียรติแก่พระบิดา และจะหลุดพ้นไปจากชีวิตแห่งพระเจ้าจนเสียสันตภาพ ทุกสิ่งที่เรารู้สึกภายในตัวเอง คือการกระตุกใจ การทรมานและความกรุณาของพระเจ้า ไม่ใช่อะไรอื่นใด แต่เป็นงานของความรัก และเรารับมันอย่างไรกับพระเจ้าหรือ เรากำหนดให้พระเยซูมีเสรีภาพในการทำงานหรือด้วยวิธีมนุษย์และไม่สนใจ ทำให้น้ำหนักที่ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ต้องถูกยกเลิก และบังคับให้ทรงพันมือไว้ เราประสงค์จะปล่อยตัวเองลงในแขนของพระเจ้าหรือไม่เหมือนกับคนที่เสียชีวิตแล้ว เพื่อรับการตีโต้จากพระเจ้าเพียงอย่างเดียวสำหรับความศักดิ์สิทธิ์ของเรา?

รักของฉันและทุกสิ่งของฉัน ให้ความรักของพระองค์ล้นหลามไปทั่วทั้งตัวฉัน และเผาไหม้ทุกรูปแบบที่ไม่ใช่ของพระองค์ แล้วให้ความรักของฉันวิ่งไปยังพระองค์เสมอ เพื่อเผาไหม้สิ่งใดๆ ที่จะทำให้น้ำใจของพระองค์เศร้า

¹ คิดอย่างนี้เป็นที่น่าทึ่ง: พระเยซูถูกจุดประกายด้วยความรักจนกลายเป็นเพลิงแห่งความรักในพระองค์ ทำให้พระองค์ต้องทนทุกข์มากจากการรับไฟนั้น โดยไปหาวิญญาณที่ช่วยเหลือพระองค์จากไฟนี้โดยดูดซับแสงของพระองค์ พวกเขาช่วยเย็นใจพระองค์ด้วยการแบ่งปันเศษแห่งความรักกับพระองค์ ความจริงแล้วหัวใจของพระเยซูคือทุเรียนที่ไหม้ไม่สลาย ทุเรียนเองกลับเป็นชุดหนามที่อยู่ในเพลิง อะไรก็ตาม! ถ้าพระเยซูต้องการจะถูกรักจากเราอย่างแรงกว่า นี่จึงง่ายมากว่าจะให้เราถูกจุดประกายด้วยความรักของพระองค์ หากเราล้วนทำหน้าที่ปลิดปล่อยตัวเอง!

คำสวดขอบคุณหลังจากแต่ละชั่วโมงศักดิ์สิทธ์บนภูเขาแห่งออลิฟ

การสละและขอบคุณ