Vazhdimja e Zbulimit
Nga Dhimbjet Fqinj të Tij, Jezu Krishti
(Marcos): (Zoti i Madh u shfaq, 'dritarja e madhe' hapet përsëri, skenat kthehen, dhe ndërsa gjithçka po ndodhte, ai më tha:)
(Zoti i Madh)" - Pasi Jezu ishte "kurorëzuar," ata e goditën në Fytyrë me gypa, e goditën dhe e lënduan. Qeshja diabolike dhe qeshje vranë Ate para kohës së duhur. Ata thanë:
(Ushtarët dhe Farisejt) "Tungjatjeta, Mbret i Jeve! Ku janë TË TIJ? Është e vërtetë se të tjerë janë aq besnik ndaj ATYRE? O, mbreti i jeve do të vdesë? Po, ai do ta bëjë!!"
(Zoti i Madh)" - Ata qeshën dhe e goditën Ate më shumë në kokë. Ata hedhin një mantel purpuri mbi shpinën e Tij, sipas stilit të mbretërve. Jezu ishte tashmë i habitur nga aq shumë goditje dhe dhimbje. Gjaku që rrjedh nga 'kurora me tija' ngjiti sytë e tij dhe i ndaloi atë të shohë asgjë. Pilati u urdhëroi ta sjellin jashtë. Ai thërriti:
(Ponc Pilati) "- Juaj, kjo është Njeriu!" Të gjithë thanë me zë të lartë:
(Turma e Farisejve) "- Kryqëzojeni Ate!!" Kryqëzoni Atin!
...kjo ishte momenti kur unë erdha me John, Maria Magdalena dhe gra të tjera, edhe pse kam parë gjithçka që i ndodhi atë natën dhe mëngjesin përmes vizioneve që Më dhanë Atij Lartësia.
Unë e pa Birin tim duke u denuar. Sa dhimbje për ATE, të shoh atë turmë iluzive të kërkojë vdekjen e Tij! Zoti i Madh 'trembeti' nga aq shumë dhimbje që asnjëherë nuk mund ta ndiejë, ta di ose ta hetojë.
Pilati u laj me duart dhe tha se ai ishte i pafajshëm për gjakun e Jezusit. Ata e sjellën Atij Kryqin. E vendosën atë mbi supe të tij dhe thanë që ta marrë Ate.
Ai kishte vështirësi të shihte rrugën. Nuk ishte një tra, si mendojnë shumë, por një kryq i plotë. Jezu për ata ishte 'krimineli' më i kërkuar në tërë rajonin, prandaj pasi e kapën Ate, u vendosën me urrejtje tepër mbi Tij. Ata i vendosën një kryq të plotë.
Njerëzit po vrisnin gjatë rrugës. I hedhin gurët në këmbët e tij.
Plaka po ngjitej në Gjakun që rrjedhte nga 'kurora e thurve', dhe ai ishte plotësisht i penguar të shihte rrugën. Ai ra për 3 herë. Çdo herë kur ra, ata e goditën dhe i hodhën gurët këmbëve Tij. Këto goditje futën çiviat edhe më thellë në këmbët e Jezusit. Ai nuk kishte më qeverinë e tyre, kështu që nuk mund të ecte më.
Një burr me emrin Cyreneus shfaqet, dhe ushtarët, duke u frikësuar se Jezusi do të vdiste në rrugë, e detyruan atë të mbante Kryqin pas Jezusit. Unë kurra për ta takuar Birin tim dhe pritej atje me John, Mary Magdalene, dhe motrën time, Mary of Clopas.
Procesioni i gjakut u afrua: as fjalë. Sytet flisnin. Zaku fliste. Ai më shikoi në thellësi të syve të tij, dhe në Zak fliste:
"- Nënë e Meme!" dhe unë, në një impetus së Dhimbjes dhe DASHURIE, i tha Atij:
"- Biri im.
Ushtarët e shtynën atë të ecte më shpejt. Njerëzit e shtynë atë nga një anë në tjetrën me Kryqin. Kjo i shkaktoi Mua Dhimbje Mortale, pa ditur çfarë bërni.
Unë ofrova Atij Zotit Tonë Qiejore Dy Zakat Tona të Bashkuara, të Plagosura dhe të Thyerra, për Dhimbjen! Asnjë OFRIMI tjetër në faqen e Tokës nuk do ta jetë i aftë (t'i furnizojë, riparojë, kënaqejë DREJTËSI DIVINE) të saj REDENCIONIN (REDENCIONI i njerëzimit) me ZOTIN.*
*(Kuptimi i çfarë tha Zonja Yne këtu: Asnjë Flijim tjetër nuk do të jetë kurrë i barabartë me Ajo dhe Jezus)
Një grua, Veronica, kaloi përmes ushtarëve me trimeri heroik dhe e hiqte Faqen e Jezusit. Jezusi ia la faqën e tij të shtypur në pelerinë. Ajo i tregoi të gjithëve pelerinën me faqën e shtypur për ta besuar, por me një tupim nga ushtarët, ajo bie në tokë dhe 'procesioni i gjakut' vazhdon të avancoje.
Mary Magdalene ndihmoi Veronica të ngritej. Unë i tha asaj:
"Të bekoftë, Bijë e Meme, për dëshminë tande midis ujkëve të urtë! ZOTI ti jep jetën e pafundme!"
Shumë gra po qajnin për dhimbjen e saj. Unë shihja Birin tim duke rënë nën Kryqin herën e dytë. Gra u nisën ta ndihmonin, por ushtarët i penguan. Jezusi u kthye te ata dhe tha:
("Zoti yne Jezusi Krishti") - "Birat e Jeruzalemit! Mos qajni për mua. Por qajnini për vetveten tuaja dhe për fëmijët tuaj, sepse nëse kjo ndodh me të Drejtën dhe Të Shenjtin, çfarë nuk duhet pritur nga mëkatarët?
Nëse unë, i cili jam i pastër, kam tratuar këtu, çka fund tmerrshëm nuk do të ketë për mëkatarët?
Ke rënë herën e tretë. Lotet e mia u rrëshqitën pa pushim. Ato bëheshin Lote Kërpudhë, që i fshiva me Mantelin tim.
Kur arritën në majën e Kalvarisë, ata kryqëzuan dy harkatarët. Me dhunë të madhe u hoqën tunika e Jezuit.
A ke pasur ndonjëherë një lidhje që t'i hiqet menjëherë nga plagat tuaja, kur je bashkuar me ta? Atëherë mund të imagjinohet si ishte për Birin tim Jezun të i hoqnin veshjet e tij, të ngjitura në lëkurën dhe plagët e skuqura. Ushtarët po thoshin njëri-tjetrit:
(Ushtarët) "- Le ta lëmë t'u duket i zbehtë, që të gjithë mund ta shohin!
Kur e dëgova këtë, u nisam dhe i dhashë Atij Velën tim Candido, që LAKMIA e tij t'u mbulonte. Por duke parë vuajtjen time, ata kuptuan në mënyrë të çuditshme gestin tim dhe zhgënjimin, dhe nuk ia hoqën plotësisht veshjet Atij, lëmë ato që ai i kishte poshtë tunikës së tij.
Filluan kryqëzimin. E shtynë Jezun dhe e shtrenguan në Kryqin. Me dhunë të madhe e shtrinë Dorët dhe Këmbat e Tij, dhe me çekiçe të forta i goditën duart dhe këmbët e tij.
Gjaku rrjedh pa pushim. Në të njëjtën kohë, Zemra ime e Vuajtuar dhe e Paspakët u ndje me plaga që e thyejnë Atin, e shtypin dhe i bëjnë dhemb. I caktuar në Kryq, ata goditnin, e rrahnin dhe e gjuajnin trupin e tij.
Filluan të ngrinin Kryqin me tora që ishin lidhur atij. E ngjiten Kryqin dhe e hodhën në një shpuzë të përgatitur. Dëgova zhurmat e forta të Kryqit kur u godit tokës, i cili e bëri Atin 'tremb' me Dhimbje.
Nga maja e Kryqit, AI shikoi gjithë turmën që ishte mbledhur në Kalvari. Asnjë nuk kishte ardhur për të konsoluar, por vetëm për t'u gjykuar dhe dënuar. Ushtarët dhe Farisejt po thoshin njëri-tjetrit, pastaj u ngritën zërët e tyre duke provuar Jezun:
(Ushtarët dhe Farisejt) "-Ti që t'i shpetuat të tjerëve, shpeto veten tuaj dhe ne do ta besojmë. Hani poshtë nga Kryqi!" Të gjithë u qeshën. Jezusi fliste me zërin e tij nga maja e Kryqit:
(Zoti yne Jezusi Krishti) "-Babai, falë atyre, sepse ata nuk dijnë çfarë bëjnë!
Ne u lejuam në këmbën e Kryqit, si familja e njeriut që po vdiste... Njëri nga harkatarët gjithashtu i huqi Jezusin, duke thënë:
(Harkatari i keq) "-A nuk je ti Krishti? Por tjetri, Dimas, pa sabrimin e Jezusit në përballim me tërheqje të tillë, në lutjen për armikut e tij. Ai pa jetën e vet që kaloi pa ZOT, dhe mendoi:
"-Ky njeri i cili edhe fal atyre qenë armiqtë e tij, i cila pëson tërheqje të tillë, është Biri i ZOTIT!
Dimas me sy mbi Mua në këmbën e Kryqit dhe fliste duke më lutur që t'i fali Dimasin nga Djali im. Unë shikova te Djali im, dhe i kërkova Atij të ta falte atë. Pastaj Dimasi u përgjigj harkatarit tjetër:
(Harkatari i mirë - Shën Dimas) "Ti që je në prag vdekjeje, nuk frikohet ZOT? Ne vuajmë sepse e meritojmë kjo, por Jezusi asgjë keq nuk bëri" dhe duke u kthyer te Djali im, ai tha:
(Harkatari i mirë - Shën Dimas) "Zot, kujto me kur të je në mbretërinë tuaj! Jezusi iu përgjigj atij:
(Zoti yne Jezusi Krishti)"-Vërtet, vërtet, t'i them ty, sot do të jesh me Mua në Parajsë!" Një errësirë e madhe mbuloi tokën deri në orën e vdekjes së Jezusit. Herë pas here goditej nga rrufe dhe shpirtërime.
Jezusi pa Mua në këmbën e Kryqit. Ai me sy mbi mua dhe tha, "Unë jam ai që më ka parë:
(Zoti yne Jezusi Krishti)"-Grue, kjo është fëmija juaj!" Pastaj i tha Xhoni:
(Zoti yne Jezusi Krishti)"-Kjo është NËNË juaj".
...nga ajo kohë e tutje, unë u basha Nënë e të gjitha njerëzve. Gjuha që rrjedh nga Trupi i Tij i Shenjtë u bashkua me Lotët e Mija të Gjakut që rrahin në tokën e thatë të Kalvarisë.
Në atë moment, Dhimbja ime arriti një pikë të tillë lartësie saqë asnjë mendje, as njerëzore as engjëllore, nuk mund ta shikonte kurrë.
Në atë moment u tregon më nga i Larti edhe kryqi i të gjithëve shpirtrave të ardhshme dhe si Prania e Mije Nënërore me ata do t'i ndihmonte ta ofrojnë veten edhe, në bashkësi me Jezusin tim.
Tani unë duhet të jem me të gjithët sëmurët dhe të vdekurit, për t'u ndihmuar të vuajnë dhe të vdeshin, si një farë gruri i rënë në tokë, që shumë shpirtra të ngrihen dhe të shpetojnë.
O fëmijët, ju përjetoni Praninë e Mije Të ëmbël pranë kryqeve tuaj, dhe jini me zemrat tuaja te Unë!
(Shënim - Marcos): (Në një moment, pa Zotin tonë duke folur me zër të lartë:)
(Zoti yne Jezu Krishti)"- Eli, Eli, lama sabactani?" (ZOT, ZOT im, pse më ke braktisur?) Pastaj Farisejt filluan të thërriseshin me zell tjetër. Atëherë Zoti yne tha:
"- Jam i etur!" Një ushtar mori një spungë, e ula në verës dhe ia dha atij për ta provuar. Pastaj ai thirrte te Jezu:
"- Të gjitha janë plotësuar... AT, në duart Tuaja kam lënë Shpirtin tim!" Jezu gjithashtu dha një thirrje të fortë, duke thënë:
"- NENË!!" Pastaj ai u ftoh. U braktis në peshën e trupit të tij, lejoi kokën e tij ta rrahte mbi gjoksin.
Në një trembëlim të madh, maleve i thyer dhe toka trembohet. Rrëqethje dhe troftë zhurmonin. Një dorë misterioze e çon velën e tempullit. Centurioni ekzaltua:
(Centurion) "- Kjo ishte vërtet Bir i ZOT!"
Farisejt donin që ta thyejnë këmbët e tyre menjëherë, për t'u marrë nga Kryqi sepse Sabati po fillonte. Ata kishin parë edhe Shenjat që u prodhuan në vdekjen e Jezusit, por zemrat e tyre ishin të tillë të fortë, të verbër dhe të ngurtë saqë asgjë tjetër nuk i prekte ata. I shikonin Trurin e Jezuit të Vdekur me indiferencë totale dhe ftohtësi.
Ushtarët u nisën dhe thyejnë këmbët e harkatarëve, që vdiqën menjëherë. Kur i panë Jezusin të vdekur, ia goditën anën për ta parë nëse kishte vdekur me siguri ose ishte vetëm i zhveshur. Gjaku dhe uji rrjedhën nga plaga.
Nikodemi dhe Jozefi i Arimatjes erdhën me lajmin se kishin marrë leje nga Pilati për të shkuar poshtë dhe varrosur Birin e ZOTIT nga Kryqi. Ai mendoi në Nënën e Shenjtë, të goditur dhe të hedhur në zhgënjim. Zoti i Mashkullor thote:)
(Zoti i Mashkullor)"-O, zemra ime u nda nga aq shumë dhembje, dhe nuk kishte më forcë as për të qajtur. Engjëlli i Zotit, që zbriti në Kopshtin e Ullirit për ta konsolluar BIRIN Tim ZOTI në Agoninë E Tij, zbriti atë moment për ta konsolluar edhe Mua, sepse tjetërwise do të vdiste.
Ata u zhvendosën nga Krahët e Jezusit, pastaj i lëshuan KËMBËT E Tij ZOTI, dhe ngadalë e vendosën në Vendin Tim Nënë.
Unë jam Nënë e Mërzisë! Me çfarë dhembje të paparashikueshme priva ZOTIN Tim në krahët time! Kam afruar buzat e mia te Dore Tua Sakrosankta! Koka e Goditur! Këmba që rrjedhin aq shumë gjak.
O, të gjithë ata që kaloni këtu, vini re dhe shihni nëse ka dhembje më të madhe se Dhembia ime?
Jozefi i Arimatjes, Nikodemi, Maria Magdalena dhe gratë tjerë vendosën Jezusin në një skif, ndërsa unë, e zhvendosur në ekstazi të Madhësisë së Dhembjes, mund ta qajta vetëm me vështirësi.
E vendosëm atë në varrin e Jozefit të Arimatjes. Burrat i rrotulluan një gur të madh. Pastaj kthehemi në Jeruzalem, dhe këtu kaluam gjithë natën duke u lutur dhe mbledhur, siç ishte Sabati.
Fëmijët e mia, kaloni këto orë para Ringjalljes në lutje të thellë.
Lutuni. Kjo botë e përkthyer, e vdekur dhe e varrosur nga mëkatet, duhet t'u ngrihet përsëri. Lutoni me mua për botën! Lutoni për mërzitësit!
Ju kam zbuluar tyre, i biri im, Detin e Dhembjeve që Jezus dhe unë e kemi ndjerë dhe pësojmë për shpëtimin e njeriut.
Kthehuni! Kthehuni! Konvertohu! Përndryshe, fëmijët e mia të bashkuar me mua, Nënën e Dhembjeve, ndihmoni më t'u transformoni këtë botë mërzitës në një oazë paqeje.
Unë, Mbretëresha e Paqes, ju kam zbuluar tyre 'një pak më shumë' nga Pasiuni i BIRIT Tim, që të gjithë ta ndiejnë sa ka arritur DASHURIA e ZOTIT tek njeriu.
Përfshiheni në Dhomën time të Madhe Nënës së Vajtimave duke parë se mijëra fëmijët e mi vazhdojnë të refuzojnë DASHURINË e ZOTIT, dhe kështu kanë nevojë për konvertim. Luti shumë! Luti shumë!
Sot, në Ditën e Vajtimeve të Mëdha ime, ju bekoj në Emër të Atit, Birit dhe Shpirtit të Shenjtë.
(Shënim - Marcos): (Nëse nga gjithçka që u tregon më, as edhe pjesën më të vogël nuk do ta mundja të përshkruaj. Por si m'u thashë, raportova sa e patja, edhe pse them se impresionin dhe efektet që prodhuan në shpirtin tim, i ndjej deri sot.)
Shtrihet sikur shpirti, mendja dhe truri të kalojnë një 'fuerzë' e cila mbi natyrën time tepër, arrinë edhe në thellësitë më të brendshme të ime, i zhduk fushatime, duke me lënë të përhapur, pa mundësi ta përsërisja atë që shoh në gjerësinë se si doja.
Kështu, afirmoj se nga gjithçka që kam shkruar këtu, ka shumë më tepër të raportohet, e cila mund t'i bëj më vonë, nganjëherë në një rast tjetër, nëse Zonja na lejon.)