Fëmijët timë të dashur, sot vije për t'ju zbuluar 'detin e vuajtjeve' që Biri im i pati pësuar për DASHURI juaj.
Biri im, shkruaje gjithçka që unë të t'i zbuloj ty. Ndje me Mua Anguishën e Madhe të Zotit Jezusi në Pasionin E Tij.
Kthehuni tek ZOTI dhe thoni njerëzimit ta bëjë atë që po ju them".
Zbulimi i Vuajtjeve të Fshehta
Të Zotit Tonë Jezus Krisht në Pasionin E Tij
(Marcos): (Shikova Nënën Tone që hap një 'dritare të madhe', si ekran filmi. Shikova natën e errët dhe Zoti po kalonte në një vend me pemë shumë. Ai e kryqëzoi atë dhe hynte në një shtëpi të madhe. Ai ngjiti shkallët.
Jezusi vishte një tunik të bardhë, një mantel blu. Syt e tij blu ishin ndriçuar. Bërdi i tij ishte i vogël dhe mirëformuar. Flokët e tij ishin sa të errët si ata të Nënës Sonë. Lartësia e saj ishte rreth 5 këmbësh. Dymbëdhjetë Apostujt ishin me Të.
Ata filluan ta rendisin dhomën e madhe. Vendosën një pëlhambër të bardhë të madhe mbi një tabelë. Tre nga Apostujt vendosën vaza në tabelë. Ata sollën bukë. Një Apostull, i ri më shumë, u vendosi verë në një gotë.
Në rrugë, ata kishin diskutuar midis tyre se kush do të ishte më i rëndësishëm në Mbretërinë e Jezusit. Zoti Jezusi mori një pjatë afër tabelës, vendosi ujë mbi të dhe filloi ta lajte këmbët e dishepujtëve. I pari ishte Bartholomew.
Kur arriti tek këmbët e Judasit, i cili ishte penultimati, ai dukej një pak më 'trishtues'. Ai shkoi të lajte këmbët e Petrit dhe ai refuzoi. Jezusi i tha se nëse nuk do ta lajë këmbinë e tij, nuk do t'ket pjesë me Të. Pastaj i kërkoi Jezusit të lajë jo vetëm këmbët por edhe kokën dhe duart e tij.
Jezusi dinte se ai do ta tradhtonte atë, prandaj tha se nuk ishin të pastërtë të gjithë. Jezusi filloi t'i flasë:)
(Zoti Ynë Jezus Krishti)"-Ai që dëshiron të jetë më i madhi, le ta jetë më i vogli nga të gjithë. Ai që dëshiron të jetë Zot, le t'i bëhet skllav i të gjithëve. Në syt e mi, ai më i vogël është gjithmonë më i madhi".
Të gjithë u turpëruan për krenarinë e tyre. Jezusi nga atëherë ishte më i trishtuar. Ai tha se kishte dëshirë për atë Vakëtim sepse nuk do ta ha më në Tokë.
Nënë Tona vazhdoi të ma tregonte. Jezusi mori një bukë të madhe. Ai u ngrit drejt qiejve dhe tha fjalët që ishin përgjithmonë të shenjta:
("Zoti ynë Jezusi Kristi") - "Merrni dhe hani, kjo është Truri im. Merrni dhe pini, kjo është Gjaku im, Gjaku i Besëlidhjes së Re dhe Eternale, që derdhet për ju".
Pastaj ai u drejtua fjalëve të këshillimit dhe shpresës që janë përmbajtura në Ungjillin e Shën Gjonit. Ai tha se njëri nga Apostujt do ta tradhtonte atë. Të gjithë, të habitur, filluan të pyesnin kush ishte ai.
Pasiqë Gjoni ishtë më afër Jezusit, Pjetri e këshilloi atij që t'i pyeste se kush ishte me një lëvizje kokës.
Gjoni u pyet dhe Jezusi përgjigju se ai do të ishtë ai i cili do ta vendoste dorën në pjatë me TË. Kur Jezusi morri Dorën e Tij, Juda vendi doren në pjatë me Jezusin, dhe të gjithë u shqetësuan.
Jezusi i tha atij të bënte atë që duhej ta bente menjëherë. Ai dolën jashtë. Ai urrejte Shajtani. Ai shkoi te udhëheqësit e Fariseve, të cilët po përpiqeshin t'i kapnin Jezusin.
Në Dhomën e Sipërme Jezusi i inkurajoi ndjekësit e tij që ta besonin atë. Ata ruajtën gjërat nga Vakti. Jezusi u lut edhe në heshtjen e Zotit për Kishën, e cila do të vazhdonte t'i ringjallte Fandarinë e Tij për të gjitha shekujt deri sa ai kthehej përsëri. Apostujt nuk kuptuan pse Juda doli.
Të gjithë dolën nga shtëpia. Jezusi filloi t'i zhvendoste nëpër një luginë të errët me pemë. Ai hynte në Kopshtin e Ullirit. Apostujt mbetën në fillim të Kopshit. Jezusi hyri me ata që ishin më afër tij. Ai i lëshoi atyre dhe u kërkoi t'i lutnin shumë. Ai i lëshoi atyre dhe u kërkoi t'i lutnin shumë:
("Zoti ynë Jezusi Kristi") - "Ushqimi im është trishtim deri në vdekje.
Shajtani po e tentonte atë që të bëhej frikësues dhe t'i braktiste Planin e ZOTIT. Jezusi pa njerëzimin, shumëllojshmërinë e pafundme shpirtësh që do ta dënonnin veten, pavarësisht nga Fandarja e JETËS së Tij. Ai pa Zotin e Shtrenjtë të Nënës së Tij të përgjuajtur me dhimbje.
Unë e shoh Zotërinë në shtëpinë e saj, duke u njoftuar nga një Engjëll se Biri i saj ishte në Agoni dhe se Pasi i Tmerrshëm po fillonte. ZOTI i kërkoi atij që të qendronte gjithë natën në lutje, bashkëpunues në union intime me Jezusin. Agonia e cila ajo e ndjente nga atë moment sëbashku me Të ishte vdekjeprurës. Jezusi dhe Zotërinë ishin torturuar nga dhimbja atroce.
Unë shoh Jezusin duke kërkuar Apostujt. Ata po flinin. Jezusi i pa me trishtim dhe u lamtumua se ata nuk po luteshin. Ai u tha atyre:
(Zoti yne Jezu Krishti)"-A ju nuk mund të luteni dhe të vini në roje me mua edhe vetëm një orë? Pa lutje, çfarë 'forca' do t'i keni? Vini në roje dhe lutuni që ta shmangni tentimin".
Ti u larguat përsëri. Ai i hapi veten mbi një gur të madh, të akullt. Luti dhe e kërkoi ATIN Etern që nëse mundte ta hiqte atë 'pokal'...Por jo nese do te bëhej Vulla Tij. AGOJNIA ju ishte aq e fortë sa nuk mund të ngrihesh nga toka.
Për herë të dytë Ai kërkoi konsolin e Uçkimeve, por i gjeti në një gjumë edhe më thellë. Ktheu veten te vendi i njejtë dhe vazhdoi të lutet. HIRI ju filloi t'i bëhej kuq, me thurje Gjakut që e mbulonin fytyrën Tua. Veshjet tuaj gjithashtu u mbuluan me Gjak. Ai kaloi shumë kohë në atë Agoni të Keqe. Hiri zbehi, i thatësosi dhe unë nuk shihja më gjurmët e Gjakut.
Ti kërkuat konsolin e Uçkimeve. I zgjodhën ata. Shkuan te dera e kërtit. Juda erdhi me një grup të madh burrash të armatosur për ta arrestuar Zotin tonë Jezu Krishtin. Juda e puthi atë në fytyrë.
Jezu u pyet pa vonesë se kush i kishte dërguar ata. Jezusi u përgjigj, "Unë jam ai që erdha". Ata raën në tokë nga fuqia e cila kishte pushtuar vendin. Kështu atyre ju bënë të gjithë prostrate për një kohë, prapa Uçkimeve, të cilët mbetën në këmbë.
U ngritën ende të habitur dhe Jezusi u pyeti përsëri se kush i kishte dërguar ata. Ata u përgjigjën përsëri, "Ne po kërkojmë Jezu nga Nazareti". Ai u tha atyre se ai ishte vetëm AI vete, le të lëshohen tjerët.
Pjetri i preri një vesh të tyre dhe Zoti yne e shëroi atë, dhe urdhëroi Pjetrin ta mbante shpatën në thekë. Ai bëri këtë me Autoritet, duke e parandaluar se ai që jeton nga shpata do të vdesë për shkak të saj. I kujtoi FUQINË Tua dhe KUSHTIN, duke thënë:
(Zoti yne Jezu Krishti)"-A ju mendoni se unë nuk mund ta thirr Atin tim, dhe ai të mos më dërgojë menjëherë më shumë se dhjetë legjione Engjellash?
Por si do t'i plotësohen Shkrimet sipas së cilës kjo duhet të jetë e tillë? A nuk do ta pija kupën që Ati im ma jep për ta pirë?
Duart e Jezusit u lidhën me dhunë. Apostujt ikën nga frika, duke u fshihur pas gjetheve të kopshteve. Gjon dhe Petri i ndoqën atë nga larg. Një djalosh i quajtur Marku, i mbështjellë në një pëlhure, u kap ndërsa e ndiqte Jezusin, por arriti të ikë.
I goditën me grusht dhe plakosje për t'u lëvizur më shpejt. Ata thanë:
(Ushtarët dhe Farisejt)"Vij, Mbret i Jeveut! Ku janë kavalierët tuaj që të udhëheqin tashmë?"
Jezusi rrapi shumë herë, sepse u tërhiq nga shiritat e duarëve të tij, pastaj u godit me këmbë, u shtyp dhe i hodhur gurët. Jezus dëgjoi gjithçka në heshtje. I nxitur, ai asnjëherë nuk protestoi.
U ngjiten shumë shkallë. Arritën tek Pallati i Annasit. Ai u bë pyetje, por Jezusi qeti. Skena e plakosjes së shërbëtorit të Annasit ndodhi dhe filluan ta godisin atë, të zbehur nga heshtja e Jezusit. Anasi i tha atij:
(Kryepeshkopi Anani)"-Në fund, Mbret i rremë i Jeveut, ke ra në duart e mia!
Na tërhynë brenda Pallatit tek Kaiaphas dhe udhëheqësit e jevudeve. Na pyetën. Sytë e Kaiaphasit ndriçuan me urrejtje të fortë. Ai solli disa dëshmitarë të rremë. Jezus qeti dhe dëgjoi gjithçka. Kaiaphas i tha atij nëse ai ishte Biri i ZOTIT. Jezus i tha atij:
(Zoti yne Jezusi Kristi)"-Ti e thash! Një ditë do të më shihni unë ulur në djathtë të ATI, duke ardhur me rethitë e qiejve".
(Kaiaphas)"- Blasphemia!"
...Kaiaphasi u thërrit, duke çarë veshët e tij dhe duke deklaruar dënimin me vdekje. Të gjithë thanë se ai ishte i denjuar për vdekje. E morën te Pilati, por pasiqë ishte tashmë vonë, vendosën të presin që ditja të nishtë. Disa thanë:
(Tungji i Farisejve) "- Do të vdisësh, mbret i rremë dhe Biri i ZOTIT! Kaiaphasi urdhëroi:
(Kaiaphas)"- Na çoni në burgun!" Caiaphasi i hodhi atij një pëlhure të bardhë, dhe ushtarët e goditën atë duke thënë:
(Ushtarët dhe Farisejtë) "- Përpuno, Krishti, kush ishte ai që t'ju goditi?" Farisejtë ishin të gëzuar aq shumë. Ata e goditën atë në fytyrë sa herë, saqë terrori nuk kishte krah. Atëherë Zoti thotë:)
(Zoti)"-Ata e morën atje poshtë tokës. Në burgun, torturat ndodhën një pas tjetrës.
E tërheqën Birin tim nëpër shkallë me këmbët e lidhura. E hodhën atë në një shpellë poshtë tokës plot me rrushfoll. Ata morën aty lëndinë dhe i vendosën atë me forcë në gojë.
Ata vazhduan të e goditnin. E lidhën atë te një kolonë, ngrohën një pllakë metalike dhe ia vendosën poshtë këmbëve Tij. O, çfarë dhembje pa krahasim ka kapur Birin tim! Kur i hoqën pllakat e metaleve nga ai, ishin të mbushura me copëza Gishi dhe Lëkure prej KËMBEVE TUAJ HYJNORE. (Atje Ajo ndërprehet dhe qajn).
Fëmijët e mi, pas kësaj torture të tmerrshme, si mund ta vazhdoni të mëkoshni, për tu rritur përsëri vuajtjet e Birit tim?
E kapën ne nga flokët dhe pastaj na tërheqën në burg. Ata e godisnin atë në tokë, tani i mbushur me copëza gishi dhe gjak. Goditje pa pushim, këmbështrime dhe goditje, ata e godisnin atë pa u ndaluar.
I vendosën Dore të Jezusit në pllakën e nxehtë, duke i marrë lëkurën nga dorët e Tij. E lidhën atë me kokën poshtë te një shtyllë, dukuri aty me pika hekura të ngrohura.
E ulën ne në një karrige me thupa që i përshkonin TRURIN TUAJ HYJNOR. I përshkunë TRURIN TUAJ HYJNOR me shpatullat.
Birim u bë pa njohur. Pamja njerëzore kishte zbehur.
E hodhën ne në një qeli për gjysmë orë. Kjoqelit ishin shumë të errët, dhe Jezu ishte i zhytur në agoni deri sa e çuan te Pilati. Sa herë që ai mundi ta shihte rrugën, kishte aq shumë këmbështrime që ia dhanë atij.
Pilati nuk ishtë i gëzuar të ndërpritej nga hebrenjtë. Pilati e pa Birin tim, plot me tupë, gjak, plaka purpurash nëpër TRURIN TUAJ HYJNOR.
Hebrenjtë filluan të akuzonin atë pa arsye. Pilati nuk donte ta përfshinte veten. I urdhëroi ata që e gjykonin vetëm, por ata dëshironin që ai t'i denohej me vdekje.
Pilati e dërgoi atë tek Herodi kur mësoi se Jezu ishte një galilean. Ata e shtynë Atën me brutalitet ekstrem. Pilati di se Biri im është i pafajshëm, kështu që në ndërgjegjen e tij asnjëherë nuk donte të prekje Jezun.
Herodi nga ana tjetër, i bëri Atij shumë pyetje. Jezu s'ua përgjigj atyre sepse ai ishte një njeri i padurueshëm.
Herodi e hodhi mbi të një kurtenë të bardhë, ua hapi Atit dhe e dërgoi përsëri tek Pilati. Njerëzit thanë se ai duhet t'i kondenohej me çdo kusht. Pilati insisto:
(Pontius Pilate) "A do ta kryqëzoj mbretin tuaj? Ata thanë se nuk kishin asnjë mbret të tjera përveç Cezarit.
Pilati e sjelli Barabban, një harkaç të rrezikshëm, dhe e vendosi pranë Birit tim. Pilati u tha njerëzve ta zgjedhin nga dy ata që donte t'i lironte. Ata zgjodhën Barabban. Pilati urdhëroi që Biri im të flakësohej.
E lidhën Atë në një shtëllung me duart e ngritura. E copëtuan veshjet e Tij dhe e flakësuan pa mëshirë. Me çdo goditje, Jezu trembente dhe u përballua me dhimbje të paparashikuara. Pjesë lëndësh dhe gjaku fluturonin mbi ekzekutorët.
E liruan Atën nga shpinat e Tij dhe rrahen në 'pishinë' e Gjakut që u formua tek këmbët e Tij, si një 'qenë i shkatërruar'. Shihu, fëmijët imë, çdo plagë, çdo Plagë. Dashuni këtë gjak, i cili ishte 'çmimi' të shpëtimit tuaj!
Fëmijët e mi, Jezu pësoi gjithë kjo për mëkatet e papastërtsisë, të pornografisë. (pause)
Beni pastër! Jini si lulja, të qartë dhe pa makula! Imitoni pastërsinë e Jezuit. Shihu sa shumë ai pësoi në Trurin e Tij të Papastërtshëm!
E hodhën Atë ulur mbi një pllakë të plot me thupa, që i ngjitën këmbëve dhe trupit të Zotit. Çfarë dhimbje pa barabartë!
Një ushtar e pleqtë 'kurorën' e turrës së rrushit dhe e vendosi mbi kokën e Jezuit me gjithë forcën e tij. Këmba të Tij u përshkruan nga thupat.
Gjuha e Tij u përshkrua nga thupat dhe turrët e 'kurorës'. E flakësuan edhe me degë turrash.
Kthehuni! Përndryshejni mëkatet tuaja!"
(Shënim - Marcos): (Sa kohë zgjat kjo Paraqitje, s'jam i sigurt, mund të ketë qenë rreth 30 minuta dhe ndodhi në orën 19:00. Kur këto gjëra më ndodhën, perceptimi i kohës dhe hapësirës nuk ishte i njëjtë, unë nuk mund ta themi me siguri, vetëm se kur Zonja tonë po fliste, skenat zhvilloheshin para syve të mia në atë 'ekran të madh' që e hapi Zonja jonë)