Lunes, Disyembre 13, 2010

Mga Tawag sa Pagkabigla ng Sangkatauhan

Ako ang Ina Mo: Ang Mistikal na Rosas

Ang aking mga anak, magsama kayo palagi ng aking pag-ibig at proteksyon bilang ina.

Mga anak ko: napakalapit na ang araw; hindi nagnanais ang sangkatauhan na makinig sa boses ng aking Ama; malapit na maghahari ang diwinal na katarungan upang hukuman ang mapagpatawad na sangkatauhan.

O, gaano ko kamahal! Ang aking luha ay mga ilog na tumutulo nang walang boses sa aking mukha; naghihirapan ang langit upang ipagtagumpay ang mundo; ngunit ngayon, nakabalik na ang tao sa Dios ng buhay. Gaano kayo mapagtakot at mabibigat! Pinipili ninyong magpatuloy sa inyong gulo't kasalanan, hindi ninyo gustong tanggapin ang aking tawag at ang tawag ng aking Ama.

Ang inyong kasalangan ay papasigla sa Katarungang Divino at hindi mo alam, mga anak ko, ano ang harapin ninyo.

Tumpak, malinaw at makatuwid ang katarungan ng Dios; lamang ang inyong mabubuting gawa ay magiging mahaba; tinatanong ko: Sino sa mga mortal na maaaring tumindig laban sa katarungan ng Dios? Mayroon pa kayong kaunting oras, napakaliit na, hanggang sa huling segundo, naghihintay ang Dios para makita kung magsisisi kayo, mga anak kong mapaghimagsik.

Bumalik sa daan ng pag-ibig at kapatawaran; bumalik sa daan ng katarungan; o kaya't darating ang parusa na isinulat sa Banal na Salita ng Dios.

Mga araw ng kadiliman ay magdudulog sa lupa; apoy, pagluha, kawalan at kamatayan, ito ang bayad na matatanggap ng sangkatauhan dahil hindi nagnanais na tanggapin ang tawag ng aking Ama. Hindi mo alam, mga anak ko, gaano ako nagdudusa at umiiyak sa paningin ng maraming kaluluwa na maliligtas. Bukas ang impiyerno at marami pang kaluluwa ang mawawala rito. Gaano kamahal ang sakit at pagdurusa na nangunguna sa aking puso.

Nagdudusa ang inyong Mistikal na Rosas; mahal kita at hindi ko gustong maligtas ka sa Akin. Ano bang ina na nagmahal ay hindi sumusakit sa sakit ng kanyang anak? Kung kayo, mga ina dito sa lupa, nasusunod ninyo ang pagkabigla sa pagsawaan ng isang anak, gaano pa ba ako, inyong Ina mula sa Langit, nagdudusa na nakikita ko maraming aking mga anak na bumibisang papunta sa walang hanggang apoy? Ang aking luha ay nangingilabot sa langit, ang aking puso bilang Ina ng sangkatauhan ay nasasaklop; lahat ay tatawagin at hindi na maiiwasan.

Ang kaharian ni Dios kasama ang kanyang mga Anghel at Santo, nagpapalitan sa akin harap sa Ama mula sa Langit, naghihintay para magsisi ang sangkatauhan at muling makuha ang matatandang daan na patungo sa walang hanggang buhay. Ano pa kayo naghihintay, mga anak ko, upang maayos ang inyong daan? Magkaroon ng pag-iisip agad para hindi kayo mapagtanto ng katarungan ni Dios nang wala kayong handa. Sapagkat sinasabi ko sa inyo na walang mortal, maliban sa biyang-luha ni Dios, ay maaaring maging makatuwid.

Hindi mo na akong pagsamantalahan pa. Pumunta ka na, mga anak kong mahal, kung kayo'y magsisisi sa puso at hihinto nang masaktan si Diyos, at kung susunod kayo at gagawin ang kanyang utos, ang Ama ko na siyang pag-ibig ay magiging mapagbigay ng awa sa inyo. Hinihiling ko sa inyo, aking mga anak kong mahal, hindi ko gusto makita kayong patay; huwag nang pumutol pa sa puso ko; napakaraming sakit na nararanasan ko araw-araw nakikita ko kayo'y nagkakasala; nakikitang pinapahirapan nyo ang gawa ni Diyos. Ang aking puso bilang Ina ng sangkatauhan ay tinutukoy ng inyong walang pasasalamat. Mahal kita, mga anak kong mahal. Magkaisa kaagad at buksan ninyo agad ang inyong mata at puso kay Diyos, upang hindi nyo mapaghihiganti niya sa kanyang baning kahatulan. Ako ay Ina mo, ang Mystikal na Rosas, na umiiyak, nagdurusa, nakikitang dumarating na ang oras ng Diyos at hindi ko na maaaring magkaroon ng kamay ng aking Ama.

Mga anak kong mahal: Maging sanhi ng pag-ibig ko na umiiyak at pinagbubuti ng sakit ang puso ko.

Ako ay Ina mo, ang Mystikal na Rosas.

Ipahayag ninyo ang aking mga mensahe, aking mga anak, sa lahat ng bansa.